Mamy do wyboru mnóstwo rodzajów i gatunków miodów, które różnią się od siebie
smakiem, konsystencją i składem. Zróbmy więc krótki przegląd najpopularniejszych
odmian!
Miód to produkt, który w znacznym stopniu pomaga wyeliminować z diety zwykły, biały
cukier. Możemy słodzić nim wypieki, sosy, a nawet herbatę, co teoretycznie jest dla
organizmu dużo zdrowszym rozwiązaniem. Co więcej, mamy do wyboru mnóstwo
rodzajów i gatunków miodów, które różnią się od siebie smakiem, konsystencją i
składem. Zróbmy więc krótki przegląd najpopularniejszych odmian.
Miody nektarowe a spadziowe
Najbardziej popularnym rodzajem miodu jest tzw. miód nektarowy. W jaki sposób
powstaje? Pszczoły zbieraczki czerpią nektar z roślin miododajnych różnego typu, a
następnie zanoszą go do ula. Tam jest on łączony z wydzieliną pszczół i przekształcany
w słodki, aromatyczny przysmak, który tak lubimy. Może powstawać on z takich roślin
jak rzepak, gryka, akacja czy lipa.
Miód spadziowy jest z kolei pozyskiwany z lepkiej substancji gromadzącej się na
drzewach, w szczególności na liściach. Jest ona wysysana przez mszyce i inne owady
żyjące na drzewach, a następnie wydalana. Te wydaliny zbierają pszczoły i dodając do
nich swoje wydzieliny, tworzą miód spadziowy. Może być on wykonywany zarówno z
drzew liściastych, jak i iglastych. W ofercie niektórych sklepów są także miody
nektarowo-spadziowe – jak łatwo się domyślić, są to produkty, które powstały w wyniku
połączenia tych dwóch metod.
Rodzaje miodów spadziowych
Miód spadziowy iglasty
Miód ze spadzi iglastej jest dość lepki i ma ciemną barwę w odcieniach brązu lub
zieleni. Mocno są w nim wyczuwalne żywiczne i leśne nuty. Powstaje głównie ze spadzi
pozyskiwanej z sosen, świerków i jodeł. Jest mniej słodki niż miody nektarowe, a
czasami nawet ma nieco gorzkawy posmak. Z dostępnych miodów ma największą ilość
naturalnych antybiotyków. Miody ze spadzi iglastej polecane są szczególnie osobom
cierpiącym na choroby układu oddechowego, nerwicę, reumatyzm, choroby układu
krążenia czy anemię. Dobroczynne działanie miodu można czasem zauważyć,
spożywając już jedną łyżeczkę produktu dziennie. Optymalna dawka to jednak 5-10
małych łyżeczek na dobę w przypadku dorosłych i 1-2 w przypadku dzieci, jeśli nie
istnieją ku temu przeciwwskazania medyczne.
Miód spadziowy liściasty
Miód ze spadzi liściastej również ma żywiczny posmak, jednak jest jaśniejszy od
iglastego – ma złocistożółtą barwę, która może nieco ciemnieć pod wpływem kontaktu
z powietrzem. Ma jeszcze bardziej wyrazisty smak, nieco gorzkawy lub nawet
kwaskowy. Przypadnie do gustu osobom, które nie przepadają za lepką słodyczą.
Powstaje najczęściej ze spadzi tworzącej się na lipach, dębach lub klonach. Często
sprawdza się w diecie osób mających problemy z wysokim ciśnieniem tętniczym krwi,
chorobami układu moczowego czy schorzeniami związanymi z wątrobą. Dzienna
dawka, której nie powinno się przekraczać, to 10 małych łyżeczek w przypadku
dorosłej osoby.
Rodzaje miodów nektarowych
Miód lipowy – właściwości i wygląd
Miód lipowy powstaje z nektaru zebranego z kwiatów tego drzewa i charakteryzuje się
bardzo słodkim smakiem, z ledwie odczuwalną cierpką nutą. Początkowo ma złotożółty
kolor, ale szybko się krystalizuje, zmieniając barwę na bardziej mleczną, jednak z
pomarańczowymi akcentami. Zwykle w szczególności przy okresowych chorobach,
takich jak przeziębienie czy grypa. Według niektórych badań ułatwia wykrztuszanie,
działa antybakteryjnie i zwalcza kaszel. Dodatkowo może być stosowany przy
problemach ze snem lub przy stresie.
Miód gryczany – jak smakuje i kiedy stosować?
Miód gryczany łatwo poznać po ciemnobrązowej barwie i nieco ziarnistej konsystencji.
Jego smak jest słodki, odrobinę pieczący, z wyraźną ziołową nutą. Wielu lekarzy uważa,
że bardzo dobrze sprawdza się w działaniach profilaktycznych, zapobiegając
powstawaniu miażdżycy. Oprócz tego wzmacnia organizm i wspomaga wątrobę, więc
może być stosowany przy prowadzeniu detoksu. Świetnie sprawdza się też stosowany
na skórę – w postaci maseczek czy peelingów dla cery dojrzałej lub trądzikowej.
Miód rzepakowy – właściwości, smak, działanie
Ten rodzaj miodu ma charakterystyczną, jasnokremową barwę i dość zbitą
konsystencję. Jego smak jest słodki, z ostrą nutą i wyraźnie rozpoznawalnym
posmakiem kwiatowym. Świeży miód rzepakowy pojawia się w sprzedaży latem,
najwcześniej w okolicach czerwca, jeśli wiosna jest bardzo ciepła i pogodna. Jeżeli
zaleci to lekarz, można stosować go przy problemach z sercem, nerkami, trzustką i
wątrobą. Zawiera wiele cukrów prostych, co sprawia, że idealnie sprawdza się w
sytuacjach, gdy potrzebujemy zastrzyku energii.
Miód akacjowy – dla kogo?
Miód powstały z nektaru akacji ma jasnożółtą barwę o dużej przejrzystości, a gdy
zaczyna się krystalizować, nabiera słomkowego odcienia. W smaku jest łagodny,
delikatny, więc jest najlepszym wyborem, gdy poszukujemy “typowego” miodu, czyli
produktu słodkiego, bez dodatkowych nut. Może być stosowany przy chorobach układu
pokarmowego, nadżerkach czy wrzodach. Oprócz tego uspokaja i pomaga w
zasypianiu, więc może być stosowana przez osoby walczące ze stresem.
Po czym poznać miód naturalny?
Ceny miodów na sklepowych półkach mocno się wahają, co sprawia, że wielu
amatorów słodkości, skuszonych okazją, sięga po najtańsze produkty. Te jednak
najczęściej są słabej jakości i nie w pełni naturalne. Owszem, nadal są tworzone przez
pszczoły, ale nie tylko z nektarów czy spadzi. Proces zbierania przez owady składników
trwa długo, więc aby go przyspieszyć, niektórzy hodowcy “dokarmiają” pszczoły
cukrem czy innymi sztucznymi słodzikami. Taki miód powstaje szybciej, ale ma dużo
mniej właściwości prozdrowotnych, a sztuczne dodatki mogą wręcz szkodzić przy
niektórych dolegliwościach. Pierwsze, co powinniśmy więc zrobić, wybierając miód, to
sprawdzić etykietę na opakowaniu. Jeśli wśród składników znajduje się syrop
glukozowo-fruktozowy, cukier czy słodzik, oznacza to, że miód jest sztucznie
podrasowany, a tym samym gorszej jakości.
Jak jeszcze można poznać naturalny miód? Możemy skorzystać z wagi. W przypadku
naturalnego produktu litrowy słoik miodu nie powinien mieć więcej niż 1,4 kilograma,
natomiast sztuczny może być nieco cięższy. Tym, co odróżnia naturalne miody, od
sztucznych, jest też proces krystalizacji. Po kilku miesiącach naturalny produkt zaczyna
się krystalizować, sztuczny zaś cały czas zachowuje płynną konsystencję.
