Labrador retriever to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras zwierząt. Szeroki
„uśmiech”, trójkątne uszka i ciemne oczy jak węgielki – nie sposób przejść obok tego
psa obojętnie.
Mimo swoich pokaźnych rozmiarów, labrador retriever wzbudza podziw i
zainteresowanie nie tylko u dzieci, ale także dorosłych. Nic dziwnego, że wiele osób
marzy o takim pupilu. Dowiedz się, jak wygląda opieka nad labradorem.
Historia labradora retrievera
Labrador retriever, nazywany także psem świętego Jana, to rasa zakwalifikowana do
sekcji psów aportujących. Pochodzi z południa Nowej Funlandii – wyspy położonej po
wschodniej stronie Ameryki Północnej, niedaleko półwyspu Labrador. Tam psy
pracowały jako pomoc rybaków na kutrach – nie tylko wyciągały sieci, ale także, dzięki
zdolności aportowania, np. ratowały tonących ludzi.
Pierwsi przedstawiciele tej rasy pojawili się w Europie pod koniec XIX wieku za sprawą
lorda Malmesburego, który błędnie nazwał je psami pochodzącymi z Labradoru.
Zafascynowany ich zdolnościami łowieckimi założył razem z synem hodowlę w Wielkiej
Brytanii. Zwierzęta szybko przypadły do gustu Anglikom i Szwedom z wyższych sfer,
którzy chętnie zaczęli je wykorzystywać do polowań na ptaki i innych rozrywek.
Na początku XX wieku angielski klub kynologiczny uznał je za samodzielną rasę. W
Polsce pojawiły się dopiero pod koniec lat 80. XX wieku.
Labrador retriever – wygląd
Labrador należy do grupy psów o typie wyżłowatym, które charakteryzują się szeroką
klatką piersiową, silnymi lędźwiami, wydatnym stopem i głową w kształcie
graniastosłupa. Jest dużym zwierzęciem – może osiągnąć wysokość od 54 do 57 cm
oraz wagę od 25 do 32 kg (w przypadku suk) lub od 29 do 36 kg (w przypadku psów).
Szczególną uwagę przyciąga jego uroczy pysk. Retriever ma:
- szeroko osadzone, średniej wielkości, ciemne oczy,
- uroczy nos, który ma taką samą szerokość na końcu, jak przy trufli,
- osadzone z tyłu głowy, szerokie, trójkątne, przylegające uszy,
- szeroką szczękę z mocnymi, równo ułożonymi zębami.
Jednak najłatwiej rozpoznasz labradora po jego ogonie, który jest gruby u nasady,
zwęża się ku końcowi i jest pokryty grubym gęstym włosiem.
Dużą popularność przyniosła zwierzęciu jego niezwykła sierść – prosta i krótka, a
jednocześnie miękka i pięknie połyskująca w słońcu. Może mieć ona czarny lub
czekoladowy kolor, jednak najbardziej popularne są psy o biszkoptowym umaszczeniu.
Co ciekawe, jasna sierść może mieć różne odcienie – od białego aż po intensywnie
rudy. Wszystko zależy od genów.
Charakter labradora
Retriever to wyjątkowy pies, który nade wszystko kocha ruch i dobrą zabawę. Uwielbia
uczyć się nowych rzeczy i pokonywać nowe wyzwania, ale również bardzo szybko się
nudzi, a przez to zaczyna rozrabiać. Dlatego trzeba dbać o intensywne, angażujące
treningi, które będą rozwijać jego naturalne umiejętności np. do aportowania, pływania
i wąchania.
Jednocześnie jest to zwierzę, które jest bardzo przyjacielskie. Uwielbia działać razem z
człowiekiem – podczas pracy pies tej rasy jest niezwykle posłuszny i zrównoważony. Co
ważne, szybko się przywiązuje, a w stosunku do dzieci jest bardzo cierpliwy i
tolerancyjny.
Z tych powodów często jest wybierany przez rodziny na domowego pupila, a także
przez specjalistów do dogoterapii i osoby niepełnosprawne jako pies asystujący.
Doskonale sprawdza się także jako zwierzę ratownicze oraz wykorzystywane w
służbach celnych i policji.
Jednak mimo wrodzonych, opiekuńczych zdolności, bez odpowiedniego wychowania
labrador może stać się nieokrzesany, a w skrajnych przypadkach nawet agresywny i
nieobliczalny. Dlatego tak istotne jest, aby przed zakupem psa dokładnie zapoznać się
z jego potrzebami i nauczyć się, jak je zaspokajać.
Opieka nad labradorem
Retrievery są bardzo aktywnymi zwierzętami, które często na spacerach znikają w
czeluściach traw i krzewów. Nierzadko też zaliczają kąpiel w różnych zbiornikach i mają
kontakt z innymi zwierzętami. Dlatego jednym z podstawowych obowiązków każdego
właściciela labradora jest odpowiednie pielęgnowanie sierści psa. Na szczęście jest to
dość proste dzięki krótkiemu włosiu i grubej warstwie podszerstka, który nie tylko nie
przepuszcza wilgoci, ale także chroni zwierzę przed wychłodzeniem. Wystarczy raz w
tygodniu przeczesać psa odpowiednią szczotką do krótkiej sierści.
Jednocześnie gruba warstwa podszerstka może być zaletą, ale także i wadą. Skóra
labradora ma skłonność do nadmiernej produkcji sebum, przez co staje się idealnym
miejscem do rozwoju bakterii i grzybów. W rezultacie łatwo o różne problemy
dermatologiczne, np. takie jak stany zapalne, podrażnienia i łupież. Aby ich uniknąć,
warto co jakiś czas kąpać psa w szamponach z dodatkiem chlorheksydyny. To składnik
aktywny, który wspiera eliminowanie wszystkich drobnoustrojów i pomaga zapobiec
rozwojowi problemów skórnych.
Po każdej kąpieli – zarówno w domu, jak i w plenerze – należy pamiętać o dokładnym
wycieraniu uszu. Oklapnięte małżowiny świetnie gromadzą wilgoć, przez co łatwo o
infekcje. Co jakiś czas warto również usunąć nagromadzoną wydzielinę.
Jednocześnie pamiętaj, że labradory potrzebują w swoim życiu rutyny – tak samo jak
małe dzieci. Dlatego postaraj się wykonywać wszystkie czynności zawsze w tej samej
kolejności, aby pies wiedział, czego się spodziewać. Bardzo istotne zarówno dla
Twojego bezpieczeństwa, jak i zdrowia pupila jest przyzwyczajanie go do dotyku w
okolicach uszu, pyska, łap, odbytu i narządów płciowych. Jeśli będzie nauczony, że to
normalne, łatwiej Ci będzie wykonać czynności higieniczne, zbadać go lub podać mu
leki, jeśli będzie taka potrzeba. Dzięki temu pies nie będzie się denerwować i unikniesz
nerwowych sytuacji.
Legowisko dla labradora – wymiary i wypełnienie
Każdy pies powinien mieć w domu wyznaczone miejsce do spania, gdzie będzie miał
ciszę i spokój, a domownicy, zwłaszcza dzieci, nie będą mu przeszkadzać. Własne
legowisko jest niezwykle istotne także dla jego poczucia bezpieczeństwa. Dzięki temu,
gdy nikogo nie będzie w domu, będzie mógł się schronić i poczekać, aż ktoś wróci.
Dobrym wyborem jest klatka kennelowa. Powinna mieć ona takie wymiary, aby pies
mógł spokojnie stanąć i wyprostować się. Jednocześnie nie może być zbyt duża,
ponieważ pupil może mieć trudność w odnalezieniu się w pustej przestrzeni. Ciekawym
rozwiązaniem jest narzuta na klatkę kennelową, która „odcina” zwierzę od dźwięków i
światła z zewnątrz. Dzięki temu pies łatwiej się uspokaja i lepiej śpi.
Oprócz klatki dobrze sprawdza się także mata. Powinna być odpowiednio długa, aby
labrador mógł wygodnie położyć na niej całe ciało – najlepiej, jeśli ma rozmiar XXL.
Dodatkowo należy zadbać, aby była wykonana z miękkich, przyjemnych w dotyku
materiałów, które będą wytrzymałe na pazury i ostre zęby.
Elementem, na który należy bezwzględnie zwrócić uwagę przy wyborze maty, jest jej
wypełnienie. Jeśli chcesz, żeby pies spędzał na niej chętnie czas, zdecyduj się na model
z wkładem o optymalnej twardości i dobrej elastyczności. Wypełnienie powinno być
również odporne na odgniecenia, aby po kilku dniach pies nie leżał na ziemi.
Dieta retrievera – karma, przekąski i suplementy
Labrador potrzebuje świadomego pana, który oprócz rozrywki i dużej porcji
aktywności, zapewni mu dobrą opiekę. Średnio retrievery towarzyszą ludziom przez ok.
10-12 lat. Jednak, żeby pies mógł dożyć takiego wieku, trzeba zadbać o odpowiednią
dietę. Karma powinna być dopasowana:
- do wieku zwierzęcia – szczenięta potrzebują np. dodatkowych porcji
glukozaminy i chondroityny, które pomagają w rozwoju układu szkieletowego, - problemów zdrowotnych – starsze zwierzęta mogą mieć problem np. z
gryzieniem suchej karmy, trawieniem niektórych produktów lub wypróżnianiem
się, przez co będą potrzebować innego pożywienia niż zdrowe czworonogi, - aktywności fizycznej – im mniej aktywny pies, tym mniej kaloryczna powinna
być karma.
Oprócz tego od czasu do czasu warto sięgać po różne smaczki z dużą zawartością
mięsa, które będą służyć jako nagroda po dobrze wykonanym zadaniu, a także
pomogą wykształcić u zwierzęcia odpowiednie nawyki.
Przydatne mogą być również suplementy ze składnikami aktywnymi, które będą
wspierać prawidłowy rozwój zwierzęcia. Ze względu na szybki przyrost dobrze
sprawdzą się zwłaszcza te z dodatkiem siarczanu chondroityny czy fosforanu wapnia.
Jednocześnie pamiętaj, aby wszelkie produkty wspomagające zdrowie psa podawać po
kontakcie z weterynarzem i przeprowadzeniu odpowiednich badań. Dzięki temu nie
doprowadzisz do rozwoju problemów wynikających z nadmiaru witamin czy minerałów.
Najczęściej występujące choroby u labradorów
Retrievery są dużymi psami, które szybko rosną. Z tego powodu są narażone na szereg
problemów ze strony układu kostnego, np. takie jak dysplazja stawów czy jałowa
martwica kości. U wielu przedstawicieli tej rasy występują także choroby oczu, np.
katarakta lub progresywna atrofia siatkówki. Często zdarzają się również choroby
skóry.
Aby uniknąć chorób, należy wybrać zwierzę ze sprawdzonej, certyfikowanej hodowli,
które ma odpowiednie dokumenty i „czysty” rodowód.
Labrador – czy warto wziąć go na przyjaciela?
Retriever to doskonały kompan przede wszystkim dla osoby, która jest aktywna na co
dzień. Pies zaraża swoją radością życia i entuzjazmem do pracy, więc z pewnością
rozweseli niejeden pochmurny poniedziałek i zmotywuje do działania. Sprawdzi się
także doskonale jako wierny towarzysz dla dzieci, gdyż nie ma bardziej oddanej
człowiekowi rasy.
Pamiętaj – zaadoptowanie psa to duży obowiązek. Labrador wymaga nieustannej pracy
i doskonałej opieki weterynaryjnej, aby można było cieszyć się jego obecnością jak
najdłużej. Dlatego nie należy podejmować decyzji zbyt pochopnie i zaprosić pupila do
swojego domu tylko po uzyskaniu odpowiedniej wiedzy na ten temat.
